Przejdź do głównej zawartości

GraGamel

Szukaj na tym blogu

Nogi stonogi - galeria zdjęć

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Wklejam kilka zrobionych ostatnio zdjęć przemiłej grze dla dzieciaków (4+) - Nogi Stonogi wydawnictwa Egmont.

album egmont foto nogistonogi zdjęcia

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Popularne posty

Z cyklu "zagraliśmy" : 7 cudów świata

Po dwóch miesiącach czekania udało nam się wreszcie zagrać w 7 cudów świata. Gra ta nęciła mnie od dawna. Wiedziałam, że w 2011 została grą roku i była wychwalana na wielu portalach. Wooki (gry u Wookiego) też bardzo tę grę polecał. Więcej rekomendacji chyba nie trzeba.

Cóż mogę powiedzieć o grze?
ZALETY:

Jest to gra energiczna/szybka. Założenie jest takie że przez cały czas trwania gry, wszyscy gracze "mają swój ruch" - czyli muszą myśleć. Nie powinno być przestojów pozwalających na pójście na kawę. Tak jak to jest w standardowych grach strategicznych (np. Agricola, Caylus, Le Havre czy nawet Elektrownie albo Puerto Rico). Oczywiście - jeśli trafi się nam wśród graczy osoba, która nad każdym ruchem myśli bardzo długo, to tylko dyscyplina czasowa narzucona z góry pozwoli na dynamiczną grę (ustalamy, że nad wybraniem i użyciem karty za każdym razem myślimy nie więcej niż minutę)... Można w nią grać w wiele osób. (od 2 do 7). U nas często jest tak, że zbieramy się ze znajomymi…

Z cyklu "zagraliśmy" - Sabotażysta (Saboteur)

Coś czuję, że trzeba będzie zmienić tytuł cyklu. "Zagraliśmy" nie mówi całej prawdy o tym ile razy graliśmy w niektóre gry. Takim właśnie przykadem jest Sabotażysta wydawnictwa G3. W Sabotażystę gramy już od dobrych kilku lat, od dobrych kilkunastu imprez. I nie nudzi nam się ta gra. Jest to karcianka imprezowa. Ogólna myśl gry jest taka, że krasnoludy mają za zadanie wykopać tunel i znaleźć na jego końcu sztabkę złota. Jeśli im się to uda - wygrywają. Ale ale. Na dzielnych kopaczy czychają złe krasnoludy zwane Sabotażystami. Oni też kopią - ale jednocześnie mogą psuć robotę pozostałych. Oczywiście nie wiadomo kto jest tym złym. I nie wiadomo również ilu złych mamy w ekipie kopiących. Jedno jest pewne - przynajmniej jeden sabotażysta jest wśród nas. (No dobrze.. prawie pewne - bo przy 3 lub 4 graczach może się zdarzyć tak, że wszyscy gracze kopią wspólnie do celu). Przed dzielnymi krasnoludami pojawiają się takie problemy jak: rozbita latarniawykolejony wózek na kamienieze…

Z cyklu "zagraliśmy" - Panic Lab

Już od dłuższego czasu mieliśmy ochotę zagrać w Panic Lab. Długo się opieraliśmy pokusie. Dziś jednak nadszedł nieodwołalnie ten dzień... Rozłożyliśmy grę na stole. Rzeczywiście miłe jest to ładne wydanie gry - metalowe, zgrabne pudełko i piękne rysunki. Ale nie to jest w grze najważniejsze.. nawiasem mówiąc uważam, że ameby czerwono-pomarańczowe mogłyby mieć inne - bardziej kontrastowe kolory...
Wracając do gry. Jak się w to gra?
Po pierwsze rozkładamy 25 kartoników na stole, tak by tworzyły okrąg. Np. tak:

Następnie jeden z graczy rzuca czterema kośćmi. Trzy kości określają jakiej ameby szukamy. Przykładowo poniżej umieszczam 2 zdjęcia kości z odpowiadającymi im amebami. Kości określają kolor, kształt i ubranko ameby.

Czwarta kość określa, z którego labolatorium ameba zaczęła uciekać. Strzałka czarna lub biała pokazuje, w którą stronę rozpoczęła ucieczkę. (wierzcie mi - ten zmienny kierunek mocno w głowach miesza... )

Teraz wszyscy gracze, w wielkim pędzie, zaczynają szukać ucieki…

Obsługiwane przez usługę Blogger